Zapotrzebowanie na nowe i nowoczesne leki w terapii nowotworów jest znaczne i pilnie oczekiwane zarówno przez chorych jak i środowisko lekarskie – poprzez swoje zaangażowanie Sanofi Specialty Care przyczynia się do zaspokojenia tych oczekiwań. Sanofi może pochwalić się ważnymi dokonaniami w dziedzinie onkologii hematologii i transplantologii w przeszłości, jak i obecnie. Przyjęta przez firmę strategia ma na celu przywrócenie jej pozycji lidera w leczeniu nowotworów. Obecnie Sanofi Specialty Care skupia się na rozwoju w obszarach takich jak rak prostaty, rak jelita grubego oraz szpiczak mnogi i chłoniaki.

Rak jelita grubego

Szczyt zachorowania na ten nowotwór przypada na 7 dekadę życia. Przyczyny jego powstawania nie są do końca poznane. Najważniejszymi czynnikami ryzyka są :

  • polipy gruczołowe jelita grubego,
  • choroby zapalne jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego - Crohna),
  • czynniki dietetyczne (dieta bogata w tłuszcze zwierzęce, uboga w błonnik i wapń),
  • palenie tytoniu,
  • wiek.

Objawy choroby

We wczesnej fazie choroby nowotwór ten najczęściej nie daje żadnych dolegliwości. Objawy kliniczne występują późno i zależą od lokalizacji guza. Należą do nich:

  • tępe bóle w podbrzuszu,
  • krwiste stolce lub domieszka świeżej krwi w stolcu,
  • wzdęcia,
  • zmiana rytmu wypróżnień (zaparcia naprzemiennie z biegunkami),
  • objętość stolca,
  • niedrożność przewodu pokarmowego.

Diagnostyka

W przypadku podejrzenia raka jelita grubego obowiązuje pełne badanie przedmiotowe oraz badanie proktologiczne, które obejmuje:

  • oglądanie okolicy odbytu,
  • badanie  fizykalne palcem przez odbytnicę (per rectum)
  • rektoskopia, sigmoidoskopia lub kolonoskopia w zależności od potrzeb,
  • pobranie wycinka do badania histopatologicznego.

Ponadto chory powinien mieć wykonane:

  • USG jamy brzusznej i miednicy małej,
  • USG transrektalne,
  • zdjęcie klatki piersiowej,
  • badanie ginekologiczne u kobiet,
  • przedoperacyjne oznaczenie poziomu CEA w surowicy.

Niekiedy należy wykonać w zależności od potrzeb:

  • tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy małej,
  • urografię,
  • cystoskopię.

Decyzję o leczeniu  podejmuje się w oparciu o wynik histopatologiczny guza oraz  dodatkowe badania obrazowe i laboratoryjne.  W ostatnich latach wykonuje się także badanie genetyczne guza nowotworowego w celu wykrycia niekorzystnych mutacji.

Leczenie chirurgiczne ogniska pierwotnego nowotworu  i /lub przerzutów (metastazektomia) oraz  chemioterapia  uzupełniająca  lub paliatywna  zależy od stopnia zaawansowania nowotworu w momencie rozpoczęcia i kontynuacji leczenia. W przypadku choroby zlokalizowanej (bez przerzutów ) możliwości wyleczenia choroby przekraczają kilkadziesiąt procent. W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych leków biologicznych ,  które wraz z dotychczasowymi metodami terapeutycznymi wydłużają  znacząco życie chorym nawet w zaawansowanych postaciach choroby.

Rak gruczołu krokowego

(prostaty, stercza)

Czynniki ryzyka

Najważniejszymi czynnikami ryzyka są:

  • wiek mężczyzny - zachorowalność znacznie wzrasta powyżej 70 r.ż., podczas gdy poniżej 50 r.ż. występuje sporadycznie,
  • predyspozycje dziedziczne - większe ryzyko u potomków i braci mężczyzn ,którzy zachorowali na raka gruczołu krokowego
  • genetyczne - częściej występuje u rasy czarnej,
  • dieta bogata w nasycone kwasy tłuszczowe.

Diagnostyka

  • Podstawową metodą wykrywania tego nowotworu jest badanie palcem przez odbytnicę (per rectum)
  • Zaleca się, aby każdy mężczyzna powyżej 50 r.ż. wykonywał to badanie raz w roku.
  • U mężczyzn, którzy mają kłopoty z oddawaniem moczu lub u których w badaniu per rectum stwierdzono nieprawidłowości w strukturze gruczołu krokowego, należy oznaczyć poziom swoistego antygenu sterczowego - PSA w surowicy. Jeżeli stężenie  tego znacznika  przekracza znacząco wartości prawidłowe  należy wykonać biopsję gruczołu pod kontrolą USG. Za normę przyjęto następujące wartości PSA w zależności od wieku: 2,5 ng/ml do 49 roku życia, 3,7 ng/ml do 54 roku życia, 4,0 ng/ml do 59 rż, 5,4 ng/ml do 64 rż. i 6,6 ng/ml do 74 roku życia. Należy jednak pamiętać , ze podwyższone stężenia tego  markera nowotworowego w surowicy osoby z podejrzeniem raka , nie może być traktowane jako jednoznaczny objaw raka prostaty. Osoby takie wymagają dalszych badań diagnostycznych w doświadczonym ośrodku w  rozpoznawaniu i leczeniu nowotworów  złośliwych. Wykrycie choroby na wczesnym etapie daje nawet 90% skuteczności wyleczenia. 

Znaczenie rokownicze ma określenie stopnia złośliwości wg tzw. skali Gleasona. Pozwala to na precyzyjne określenie ryzyka wystąpienia przerzutów i na podjęcie decyzji o rodzaju wdrożonej terapii.

Zastosowanie odpowiedniej kolejności metod leczenia (leczenie chirurgiczne, hormonoterapia i chemioterapia oraz radioterapia wiązkami zewnętrznymi lub brachyterapia -leczenie promieniowaniem od wewnątrz,  zależy od wielu czynników w tym przede wszystkim zaawansowania choroby nowotworowej , wieku pacjenta oraz doświadczenia danego ośrodka onkologicznego. Dostępne są też nowe metody terapeutyczne, które mają szczególne znaczenie dla przypadków nowotworów rozpoznawanych w fazie zaawansowanej, co ma miejsce u około 20% chorych. Leczenie systemowe takie jak hormonoterapia i chemioterapia mają jednak nadal bardzo ważne znaczenie dla tej grupy chorych.